Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc przejął długą i bogatą historię Szpitala Wolskiego, który mieścił się tutaj w okresie międzywojennym i w latach okupacji. W latach okupacji personel szpitala był czynnie zaangażowany w pracę konspiracyjną. Udzielał schronienia i pomocy lekarskiej żołnierzom podziemia. Tutaj także, na tajnych kompletach, odbywały się zajęcia dla studentów medycyny.
Najtragiczniejszym momentem w historii szpitala był 5 sierpnia 1944 r., kiedy to Niemcy, eksterminując mieszkańców Woli, w masowych egzekucjach zabili także personel szpitala. Zginęli lekarze, dyrektor szpitala Józef Marian Piasecki, studenci medycyny, kapelan, personel pomocniczy i wielu pacjentów.
Pamięć o tragedii w czasie Powstania Warszawskiego, była i jest kultywowana przez jego pracowników Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc. W każdą rocznicę tego dnia w holu głównym Instytutu, odbywa się Apel poległych. Kierujący uroczystością dr Emil Wojda przypomniał historię wydarzeń z 5 sierpnia 1944 r. W tym roku pamięć ofiar Powstania Warszawskiego uczcił z dyrekcją i pracownikami Instytutu Rzecznik Praw Pacjenta Pan Bartłomiej Chmielowiec.
Uroczystości zakończono marszem, gdzie w zadumie uczestnicy spotkania przeszli ulicami Płocką i Górczewską na miejsce straceń u zbiegu ulicy Górczewskiej i Alei Prymasa Tysiąclecia.
Hołd pamięci zamordowanych pracowników i chorych szpitala podczas Powstania Warszawskiego!